گفته بود چشم‌هایم برایش به‌منزله‌ی کتابی است که سطر به سطرش را همیشه به خاطر دارد؛ اما مگر می‌توان انکار کرد که قسمت بیشتری از قصه‌ها، آن سوی واژه‌ها، آن‌جا که هرگز خوانده نمی‌شود، جریان دارد؟